Make your own magic -
dagenlang lag er in de auto van mijn buren een kleurige doos met deze tekst in opvallend grote glitter letters.
Een speldoos van hun kleindochter, schatte ik in. Elke keer weer vielen mijn ogen er op als ik de voordeur uitstapte. De tekst schreeuwde mij bijna toe: MAKE YOUR OWN MAGIC!
Niet voor niets natuurlijk.
Ik zat niet echt in een periode waarin ik voor de magie ofwel het mooie & verrassende van het leven open stond.
Na het zo plotselinge verlies van mijn man, ging ik steeds opnieuw weer door golven van verdriet en was ik, van binnen, vooral ‘hard aan het werk’ om het leven weer leuk te gaan vinden.
Ik vond dat het nu wel genoeg was dat verdriet, en dat ik weer vrolijk moest zijn.
Maar zoals dat gaat met rouw en andere diepe levensprocessen… ik ging daar niet over.
En bovendien werkte het ook vooral averechts, mijn gevoel ‘dat het nu wel over moest zijn’. Ik zette mezelf daarmee vooral vast.
Magic?
Als ik dan die doos weer zag liggen met Make your own magic… (hij lag daar natuurlijk ook wekenlang …) dacht ik wel steeds weer: 'dat is het! Dat heb ik - en misschien iedereen wel? - te doen'.
Helemaal met de lockdown door corona (die samenviel met mijn rouwperiode) werd dat zichtbaar. We hadden er zelf iets van te maken.
Los van onze omstandigheden, toch die ‘magic’ weten te pakken. Als dat lukt…dan is er nog maar weinig wat je werkelijk van slag kan brengen.
Maar je eigen magic maken hoe doe je dat?
Doen waar je blij van wordt, kwam er steeds weer in mij boven.
En oppassen dat je niet te diep weg zakt in elke somberte golf die voorbij komt. Er zullen er nog wel een paar komen…want dat hoort nu eenmaal bij rouw (en vele andere, heftige levensgebeurtenissen). Je komt ongevraagd in een veranderproces waarvan je het verloop nu eenmaal niet weet.
Uit de zwaarte
En zo, bewoog ik me steeds maar dapper door van alles heen, tot ik op een avond wat zat te doedelen en tekenen… Ineens keek ik naar een vrolijke, kleine engel met een bloem in haar hand. Een blij kind, met engelen vleugels.
Ik begon te lachen. En al kijkend naar die engelen schets, wat wiebelig en raar, verre van perfect, voelde ik me weer dat kind, dat in de magie van het leven gelooft.
Een kind dat niet steeds bezig is met de zwaarte en alles ‘wat moet’.
Maar die zich verbindt met het speelse, het vrije.
Een kind wat daar simpelweg staat met een bloemetje en daar alleen al blij mee is.
Het leven had me dan wel veel die zwaarte & verantwoordelijkheid in mijn schoot gegooid. Het was aan mij hoe ik daar op reageerde, besefte ik.
Kleuren & grove streken
En zo begon ik naast het schrijven veel te tekenen, kleuren en schetsen. Allemaal los en zonder doel.
Soms gewoon om kleuren naast elkaar te zien… in grove streken, of meer fijnere…Uiteindelijk ging ik schilderen en wilde ik daar meer over leren - me er verder in ontwikkelen. Net als met tekenen.
De vrijheid pakkend, op weg weer naar die magie - die we allemaal in ons hebben.
En dat doe ik nog steeds.
Op sommige dagen schrijf ik ernaast, zoals nu.
Wat stukken beter gaat, en persoonlijker is, dan wat ik daarvoor schreef.
Vrijheid, blijheid
Dus: kom je bij mij om te schrijven? Of om los te komen van alles - via tekenen of wandelen? Dan zet ik vooral in op die blijheid en vrijheid die jij in je hebt, en waar jij ook de sleutel toe hebt.
Want inmiddels is die doos al lang weg uit die auto van mijn buren, maar heb ik de boodschap - met vallen en opstaan - ter harte genomen. Make your own magic…het is niet altijd makkelijk, maar zeker de moeite waard.
Het hart is het enige boek dat het lezen waard is
Ajahn Chah